♥letter

Dear Nanay,

I’m here again, trying to resonate and decipher all that is happening. But I think this time my heart carries a different message.

Today is a special day. I’m sitting next to George. Rare moment. One of a kind. I’m happy that we’re together it is all because of you. Thank you. Your way of intervening in my life keeps me astound as always, your ways are full of surprises.

We are both silent now. I don’t know what he is telling you. He may be reluctant to come here today but I’m happy that he did. He even told me that persons like me are meant to influence him in a good way. I’m glad. I hope that he will develop a deep sense of closeness to you. I wish that he will also find comfort sharing to you his thoughts and his life stories. I would love to see him smile often. Nanay, please make George happy.

For all, thank you sincerely.

One day, one step.
I asked myself what will I do?
What do I want?

Four days, four steps.
I chose to stay
allowing myself to linger
adhering to the opportunity to be present here
embracing the possibility
to risk if necessary.

Six days, six steps.
I looked around, you’re still there
a silent-reassuring presence
your company gives me encouragement.

Today.
I hope for all things to be true
but still,
I don’t have the courage to tell you.

In the coming days, after many steps.
If you still have the heart, speak up
ask me again one day soon
maybe then, I can really be honest
I’ll be able to tell you
Who is really my moon?

[for my treasured moon. may your light continue to shine in my dark nights. and the smiles we share with each other goes a long way. from dusk to dawn and beyond-- i'm staying]

tulirong ♥

kung meron kang isang tao na gustung-gusto mo sa buhay pero konting panahon na lang ang meron ka upang ito ay makasama ano ang pipiliin mo--lubusin ang pananatili, subukang lubusang magtaya o simulang turuan na ang sariling magpalaya?

Hang Over

Hang over

[para kay guru R, strawberry at sa mga nagmahal ng totoo kahit nabigo]

Akala ko buko juice lang solve na ang lahat, magiging okey na. Total ito na ata yung isa sa pinakamagaling na naimbento upang maging comfort food. Pero matapos mag pakalunod sa madrama at mahabang usapan may tinatawag pa lang hang over.

Matagal ko nang sinabi na ayoko na. Tapos na. End of Contract na. Erase na, Delete na. Kandado na. Pero kahit gaano kasakit ang alaala mo ay pilit nananatili. Tila ba ayaw kumawala kahit pilit na tinataboy ng mga luha. Mahigpit na kumakapit kahit lubusan nang winawaglit ng isip.

Oo aaminin ko minsan sa pagtunog ng cellphone ko umaasang ang boses mo ang magsasabi ng hello. Pigil ko ang sarili na huwag kang itext. Minsan na ring binura ang number mo pero bakit kahit pilit limutin ay memoryado ko pa rin. Tinitikis ko lang na ifolow ka sa twitter. Pero minsan, dinadalaw ko pa rin ang fs, fb, multiply at blog mo. Aaminin ko na may konting pag-asa pa rin sa puso na sana ay mabanggit man lang ako sa entries at status messages mo. Nakakalungkot din pala ang malamang okey ka na kahit hindi mo ako kasama. Buti na lang bihira tayo magkatagpo sa downtown--salamat na lang siguro medyo magaling ako umiwas o marahil iba na talaga ang iyong landas. Pero tuwing sisikat ang araw at magsasabi ako ng “good morning sunshine” hiling ko na naririnig mo. At ang liwanag ng buwan na nagpapangiti sa akin sana ay natatanaw mo rin. Gaano man kahirap at kasakit, kailangan kong tanggapin na kahit may araw, buwan, bituin at bahaghari ikaw pa rin ang mundo ko.

Akala ko buko juice lang solve na. Hindi pala gaya ng hang over na masakit sa ulo, sa letting go at moving on ay para bang nilalagnat ang puso ko.

Nung simula pa man, alam ko na hindi sigurado ang patutunguhan. Tila isa akong sundalo na nahaharap sa digmaan –kapayapaan ang hiling ko ngunit ang paraan ay digmaan. Ganoon din ang puso—nagnanais magmahal ngunit tila dadaan pa sa napakahirap na daan. Kagaya sa digmaan hindi alam kung magwawagi sa minimithi. Ang tanging pinanghahawakan ko ay ang damdaming nag-aapoy sa puso.

Tiyak na lilipas din ito kung kelan at paano ko itatawid yun ang hindi sigurado. Hay! itagay ko na lang baka sakaling kahit saglit man lang maibsan ang kalungkutan. Bukas ko na lang haharapin ang hangover.

Via Yang

FORMULA 1

proximity+consistency+frequency =sweetest downfall

PROXIMITY
Palaging malapit. Abot kamay. Kadikit ng balikat. Magkahalikang mga siko. Meters, feet o inches lang ang pagitan kung sa geographical location pwedeng maging landmark at maging point of reference. Kaya mag-ingat kasi kumbaga sa lindol napakalapit mo sa epicenter.

CONSISTENCY
Napaka regular. Parang kalendaryo na alam mo na ang kasunod ng Marso ay Abril. Parang isang linggo talagang 7 araw lang, palaging Lunes ang simula at palaging huli ang Linggo. Steady kumbaga. Expectable ika nga. Pwedeng asahan kasi ayon sa karanasan reliable talaga.

FREQUENCY
Madalas at malimit. Parang orasan 24/7. Round the clock shift kumbaga. ‘Di lang isang beses o minsan ito yung tinatawag na double-repreated-redundancy-for the nth time-again na style. Paulit-ulit na palagi.

SAKLAW AT LIMITASYON
Ang formula1 ay isa lamang sa maraming formula sa mundo. Ito ay hindi mathematical equation o ano pa man na scientific formula na absolute solution. Ito ay experiential at relative na formula na kung sa reseta ay naaayon lamang sa mga nakaka relate o identify. Hindi ito universal pero ito ay particular.

MGA SINTOMAS:
♥ Siya ay tao na bahagi na ng buhay mo sa araw-araw na tila ba hindi sisikat ang araw sa umaga at wala ang sinag ng buwan sa gabi kung wala siya. Paulit-ulit pero hindi ka nagsasawa.
♥ Madalas kasama exclusive company man yan o hindi. Wala ka nang variety sa mga taong nakakapiling kung hindi siya at siya.
♥ Palaging katext, puro mensahe niya ang laman ng inbox at minsan paulit-ulit mong binabasa. Unlicall na walang putol pag siya ang kausap.
♥ Walang gana sa pagkain pa di siya kapiling.
♥ Sinakop na nya ang diwa mo at nakatira na rin siya sa puso mo.
♥ Kahit sa text lang o tawag sa telepono may kiliti at tuwa na sa puso mo. Ang lahat nyang sinasabi kahit hindi joke tuwang-tuwa ka at bawat detalye ay talagang importante.
♥ Kasama na siya sa mga adhikain at pangarap mo sa buhay at nag eexpect ka din na sana kasama ka din sa mga strategic plans ng buhay nya.
♥ Nag dadala ng saya at kapanatagan sa puso ang malaman na mahalaga ka sa buhay niya.
♥ Inspirasyon siya sa mga ginagawa mo.
♥ Kahit medyo maedad ka na may kilig paring dumadaloy sa ugat mo at nagbibigay dahilan sa puso mong lumukso sa tuwa. Malakas ang spark ika nga.

MGA MUNGKAHING IKAGAGALING:
♥ Pag-isipan kung patungo ba ito sa kaganapan ng lubos na pagmamahalan. Hindi naman sa pagiging assuming pero mahalagang tingnan din ang kinabukasan kasi sayang ang effort kung walang patutunguhan.
♥ Tanugin ang sarili kung nakakabuti ba ito sa pagkatao at tama ba ang landas na tinatahak. Personal growth at growing together ay nararapat busisiin.
♥ Hindi masama ang umibig ng lubos ngunit ang pagmamahal ay malaki ang kaibahan sa katangahan. Maging matalino sa pagpili. Maging matatag sa pananatili. Maging matapang sa pagpapalaya. At bukasan din ang sarili sa relapse.
♥ Hayaan ang sarili na mag-hangad, mag taya, manatili, at magpalaya. Ganyan ang pag –ibig hindi diwa o gawain ito ay buong karanasan na kailangan daanan ng buong sarili, damdamin at isipan.
♥ Maging malaya sa pag-pili at pag mamahal kung masasataktan man dahil sa busilak na pag ibig akuin ang luha at ituring na biyaya.
♥ Palaging magdasal ang tunay na pagmamahal at grasya ng Dios at nag mumula sa Kanya.
♥ Lubusin ang pagiging tao imibig ng totoo.

Tong-Its

Laro. Libangan. Bisyo. Laban.

Dati ko nang alam ang tong-its. Hindi ko na nga matandaan kung pa’no ko ito natutunan. Ngunit dahil matagal na halos ito ay aking nakalimutan. Kaya kailangan ko ng refresher course bago muli akong maglaro. Muling aralin ano ba ang mga moves na dapat at diskarte para mabuo ang mga baraha.

Laro. Nakakatutuwa, nakakalibang, magandang pampalipas ng oras. Bonding sa barkada. At ehersisyo rin sa kamay. Mainam din na gawain para maging matalas magbilang. Mind game at diskarteng swabe.

Libangan. Nakakaaliw na pwedeng maging katuwaan. May nakataya bang piso o tatanungin ng nosebleed na tanong ang talo? O kantyaw lang sa talunan sapat na. O kaya naman di ka kasali sa sunod na hatian ng baraha.

Bisyo. Kung kalabisan na at nakasasama. Kung may diskarteng madaya at panlilinlang. Kapag ito ay naging natatanging paraan at dahilan ng mga bagay bagay. Marahil hindi na ito maganda—kailangang aralin na kung paano lumaya sa hiwaga ng baraha.

Laban. Oo nga naman sa hatian pa lang ng baraha nagnanais na mahawakan ang magandang kumbinasyon. Swerte nga ba o diskarte? Ano man ang dahilan at paraan patas kang lumaban. Nasa bandang huli tatawa at mag sasabi ng “tong-its” o kaya naman maging mapagmatyag na kung imposible na lumamang ka na lang sa bilangan. Basta hanggang huli tuloy mo ang laban.

Ang tong-its parang pag-ibig. Laro. Libangan. Bisyo. Laban. Kung ano ang makabubuti at tunay patuloy na panghawakan. Gaano man ito nag bibigay ng ligaya ito ay higit at mas makahulugan sa laro at libangan. Kung sobra na ito marahil ay bisyo na dapat nang pakawalan. Matalo ka man o manalo huwag kang susuko hanggang hindi pa tapos ang laban. Gaya ng pag-ibig gaano ka man kagaling minsan hindi pa rin dahilan upang mapanalunan ang bawat laban. Ang puso gaya ng baraha may kakaibang hiwaga at mahika.

Ano ang kwentong tong-its mo?

Relapse

Akala mo okey ka na. Buo na ang desisyon mo. Okey lang na wala na. Nakamit mo na ang grasya matapos ang mahabang dasalan. Tuyo na ang panyo paglipas ng maraming beses na pag hugas ng mata sa walang katapusang pag buhos ng luha. Yun ang akala mo…hanggang sa--

Relapse.
Natatangi o isa sa maraming “stop over” sa proseso o mahalagang kwento sa buhay ng tao. Siguro ang relapse ay isang paalala na meron ka prosesong pinagdaraanan, pakikibakang ninanais panalunan o bahagi ng paglalakbay na nais nang lampasan.

O pwede din marahil na maging dahilan upang--

♥ Maghintay sa nakasanayang pagtawag niya sa telepono
♥ Gamiting muli ang dating number baka sakaling may mag text
♥ Muling maramdaman at sabihing gaya ng dati “ikaw pa rin”
♥ Palayain at sabihin ang katotohan sa puso na-- mahal mo pa rin (dahil first love o true love)
♥ Balikan ang nadamang pait at hapdi sa dibdib nang wala na sya
♥ O kaya muling umasa na baka maulit pa o baka naman may magbago

Ang mga masidhi bang pakiramdam at pagnanais sa relapse--

♥ Ay sadyang bang pagsubok kung talagang okey ka na at kaya mo nang pangatawanan ang mga desisyong pinag tibay ng maraming dasal. Kaya nang yakapin ang mga realizations na maraming beses mong iniyakan. At muling subukan ang tatag ng damdamin at katapangan ng puso.
♥ Pwede din sigurong tingnan na ito ay regression matapos ang partial recovery, pero okey lang din yun kasi pansamantala lang naman (sana din ay tumagal) at patuloy pa rin ang gamutan hanggang sa tuluyang maghilom.
♥ Ito ay isa marahil na backslide after an apparent improvement… siguro para mas maging sensitibo at desidido na mag patuloy sa paghakbang papalayo gaano man kahirap sa puso.

Ano pa man ang kahulugan at pakiramdam mo sa relapse.. bahagi pa rin ito ng buhay gaya ng paghahangad, pagtataya at pananatili. Alam na ng puso ko at ng puso mo-- na bago lubusang magpalaya mahalaga na pag daanan ang importanteng paglalakbay -- ang relapse.

♥

Sa ilalim ng mga tala ng una tayong magkita
Isang matamis na ngiti nag hudyat ng simula
Nag anyaya upang gumuhit ng ngiti sa labi
Kwentong pag-ibig ay nahabi.

Isang simpleng pagtatagpo
Hindi planadong pagkatataon
Isang taong naghaharap sa pagbabago
At isang pusong nagtatanong.

Sa mga pagkakataon na nag-kausap
Doon napukaw ang mga damdamin
Hindi man ninais at pinangarap
Doon nagising ang mga hangarin

Ang bawat salita ay paanyaya
Lahat ng ngiti ay saliw ng musika
Damdaming natututlog biglang napukaw
Pag –ibig o pag-ibig nga ay ikaw.

Masasayang araw ay nahabi
Nang dalawang puso sa pag-ibig nagpunyagi
Ngunit dumating ang panahon ng pag-pili
Pagkalito, balisa at sawi.

Maraming luha ang dumaloy
dagok sa puso’y kinaya at tinikom
Pag-ibig na wagas dapat bang ituloy
O itigil at pagsumikapang ang sugat ay mahilom?

Maraming araw na ang lumipas
Ang mga pait at luha ay natapos
Marahil tanggap na ang landas
Nang pag-ibig na minsa’y niyapos.

Salamat salamat sa’yo dakilang puso
Matino at wagas na pagkatao
Sa minsa’y nagkasama at nagsuyo
Tunay na nagmahal ang puso.

Hindi man pang habangbuhay ang pagmamahalan
Alam kong wagas at dakila naman
Ang dahilan ng pagpapalaya
pag alay ng buhay at lubos na pagtataya.

Papuri sa Dios sa biyayang handog
Sa pagmamahal at pag irog
Sa pait at lungkot
Lahat ng grasya kahit may takot.

Ngayong mag-kaiba na ang landas
dalangin ng bawat isa’y kasiyahan
Sa puso’y tuwa, isipa’y kapanatagan
Lahat naging makabuluhan.

Ang Dios nga ay hindi maramot
Kasi ika’y sa akin ipinahiram
Ngayo’y isinasauli nang may kasiyahan
Kasi yun ang halaga ng wagas na pagmamahalan.

21.XI.2008y

cheesinesm series 1

cheesinesm--umaapaw na chessy statements na pwedeng magpatalon ng puso, humaplos ng damdamin at pumukaw ng emosyon. Maaring sabihing corny at emo pero lahat pwedeng makarelate dito-noon, ngayon, bukas, minsan, madalang at madalas.


Sabi nila sayang ang panahon na ibinibigay ko sa’yo. Bakit kelan ba naging kawalan na hayaan ang sarili kong maging maligaya kahit minsan lang?


Hindi ako mapapagod na sabihin sa’yong miss na kita kasi yun lang ang alam kong paraan para maramdaman kong malapit ka at magkasama tayo.


Kapag sinabi kong mahal kita hindi ko sinasabing maging akin ka. Ang nais ko lamang ay maging sa’yo ako.


Ano mang pagkalito ang naidulot ko sa buhay mo--hindi ko sinasadya. Sa anumang pasya na pillin mo, huwag mong ikabahala--huwag mo akong gawing dahilan. Bagkus piliin mo yung hangad nang iyong puso--kung saan ka masaya, sapat na sa akin yun.


Sapat na napapasaya mo ako para masagot ang tanong kung gaano ka kahalaga sa akin.


Hindi ko naman sinasadyang mahulog ang loob ko sa’yo wala lang akong makitang dahilan upang hindi kita magustuhan.

Bucket List (series 1)

organizer/planner is part of my life- to sort things out and to prioritize schedules and basically to make my life easier.
the first page i write on is always the last page of my organizer. i filled it out with my bucket list- things i want to do, varying from great to non-sense, significant to unnecessary and even impossible to weird.
the bottom line is i want to experience them in a year’s time. i am now halfway of year 2009. herewith is a parcel of that bucket list and glimpses of tresured stories on how they happened.

SPLURGED. SPLURGED.SPLURGED. I bought a pair of levis jeans and a pair of crocs in one day. i am an advocate of “go local. buy pinoy.” hehe maybe i was not myself then. but i love wearing them.

VISIT A SHRINE. i did. I had a chance to visit Simala in Cebu province with my IIPOD classmates. It was a long trip going to the mountain-we sang and chatted going up. We slept all the way down. It was a heart moving experience of community in faith and boundless hope in God’s providence. deep within i know miracles do happened.
STARBUCKS TUMBLERS. I collect them. I now have 12, lost 1, broken 1 and discerning to give away 1. in the span of 30 days i got new 4 tumblers- 2 collectors item ( manila and cebu), 1 do your own ( thank you small) and 1 classic star (thank you jayr). i am hoping to have more in the future.

SNEAKED OUT. yes i did and done it with style (for lack of better term). We are not really breaking rules (specially when they are silent). A long rough road walk under the 12 noon sun, uncomfortable habal-habal ride in an unfamiliar place all for the mouth watering da vinci’s pizza, sweet chocolates and my heart’s desire- starbucks mocha frap amidst kwentong buhay (drama at saya), risks and carefree moments and igat. hehehe it was really fun. i enjoyed it.
the aforementioned are just few of the beautiful stories treasured in my heart as i took the adventure of my life and fulfilled each item in my bucket list. i am grateful for the people who accompanied me and more for the opportunity that allowed them to happened. they were indeed perfect moments.